Elizabeth Cady Stanton - Atria-Kennisinstituut.nl

Elizabeth Cady Stanton was een schrijfster, geleerde en een van de sleutelfiguren in de vrouwenrechtenbeweging van het midden en het einde van de 19e eeuw. Zij riep in 1848 de Seneca Falls Convention bijeen, de eerste bijeenkomst voor vrouwenrechten in de Verenigde Staten, die rechtstreeks leidde tot het vrouwenkiesrecht in de Verenigde Staten.

Stanton’s inzet voor de rechten van de vrouw begon als kind.

Margaret Livingston en Daniel Cady, een vooraanstaand advocaat, rechter en wetgever, hadden 11 kinderen; Stanton was de achtste. Zij bracht het grootste deel van haar jeugd door met het observeren van het reilen en zeilen in het advocatenkantoor van haar vader, waar zij verontwaardigd was toen zij hoorde over de talrijke onrechtvaardige regels die de onafhankelijkheid van vrouwen en hun vermogen om eigendom te erven beperkten. Ze was zelfs van plan de problematische delen uit haar vaders wetboeken te knippen om ze ongeldig te maken. Rechter Cady moedigde de activiteiten van zijn dochter eerst aan door haar wetboeken te lenen en uit te leggen dat ongewenste wetten kunnen worden ingetrokken door middel van openbare pleidooien bij de regering, ook al keurde hij haar pleidooien later af. Stanton schreef later: “Zo werd het toekomstige doel van mijn leven voorspeld en mijn verantwoordelijkheid duidelijk afgebakend.”

Ze begon haar carrière in de abolitionistische beweging als activiste.

In 1839 ontmoette Elizabeth Cady en werd verliefd op Henry Stanton, een abolitionistische docent en journalist. Een jaar later trouwde het paar – Elizabeth stond erop het woord “gehoorzamen” uit hun huwelijksgeloften te laten schrappen – en verhuisde naar Boston, waar ze betrokken raakten bij de anti-slavernij beweging en Frederick Douglass en William Lloyd Garrison ontmoetten. Stantons ervaringen in de abolitionistische beweging vormden niet alleen een kader voor haar latere sociale activiteiten, maar wakkerden ook haar belangstelling voor vrouwenrechten aan. Op de Internationale Anti-Slavernij Conferentie van 1840 in Londen werden vrouwelijke afgevaardigden willekeurig uitgesloten van de werkzaamheden en verbannen naar de bezoekersgalerij. Stanton en haar mede abolitioniste Lucretia Mott waren woedend over de dubbelhartigheid van hun mannelijke tegenhangers en besloten een politieke kruistocht voor hen te beginnen. Tot Mott’s dood in 1880 bleven zij kameraden.

De eerste vrouwenrechtenconventie werd georganiseerd door Stanton.

In 1848, toen ze in Seneca Falls, New York woonde, organiseerde Stanton een conventie met Lucretia Mott en anderen om “de sociale, burgerlijke en religieuze situatie en rechten van de vrouw te onderzoeken”. “Wij geloven dat deze waarheden vanzelfsprekend zijn: dat alle mannen en vrouwen gelijk zijn geschapen,” verklaarde Stanton in haar “Verklaring van Sentimenten,” een herschrijving van de Onafhankelijkheidsverklaring die verklaarde: “Wij geloven dat deze waarheden vanzelfsprekend zijn: dat alle mannen en vrouwen gelijk zijn geschapen.” Aan het document was een reeks resoluties gehecht, die door de aanwezigen moesten worden geratificeerd. Stanton stond erop een maatregel op te nemen ter ondersteuning van het vrouwenkiesrecht, tot grote afschuw van haar mede-organisatoren die dachten dat ze zouden worden bespot. Na veel discussie werd de resolutie aangenomen, waardoor de koers van de beweging ingrijpend werd veranderd en Stanton een van de meest provocerende denkers werd op het gebied van vrouwenrechten.

Vragen over Elizabeth Cady Stanton:

Wat is de beroemdste prestatie van Elizabeth Cady Stanton?

Elizabeth Cady Stanton (1815-1902) was een sleutelfiguur in de vroege vrouwenrechtenbeweging, die vooral bekend is geworden door haar werk aan de Verklaring van Sentimenten van de Seneca Falls Conventie en het organiseren van de campagne voor het vrouwenkiesrecht in de Verenigde Staten.

Wat was Elizabeth Cady Stanton’s strategie om de slavernij af te schaffen?

De Women’s Loyal National League werd in 1863 opgericht door Elizabeth Cady Stanton en Susan B. Anthony, die 400.000 handtekeningen verzamelden op een petitie om het 13e amendement op de grondwet van de Verenigde Staten onmiddellijk aangenomen te krijgen, waarmee een einde kwam aan de slavernij in de Verenigde Staten.